Op 10 oktober krijg ik ’s morgens een appje dat me wakker maakt: de vliezen zijn gebroken! Ik sta sinds 9 okt dag en nacht standby dus was ik er al op voorbereid, maar toch is dat altijd een mooi en onverwacht moment. De baby van Jeanette en Ferry lag lange tijd in een stuit en op dé dag dat ze zouden horen wanneer de keizersnede zou zijn, bleek de baby toch gedraaid en goed te liggen. Nu was het dus wachten en wachten! De weeën kwamen nog niet op gang en de afspraak voor 11 oktober om 10.30u was al gemaakt om de bevalling op te wekken. De dag ging voorbij en Jeanette heeft heel veel gelopen; door het huis / de trap op en af enzovoorts, maar niks hielp! Tot ze ’s nachts in bed lag en er om 1.00u toch wel serieuze stappen werden gezet en de eerste echte weeën een feit waren.
Om 4.00u zijn ze naar het ziekenhuis gegaan in Breda en daar was het eerst tijd voor een CTG. Jeanette moest daar een half uur aan, maar wat heeft ze de minuten afgeteld op het laatst – de weeën waren liggend steeds moeilijker op te vangen. Gelukkig mocht ze ervan af en ging ze even naar de wc waar het gevoel van poepen al vrij snel kwam! Ik was nog steeds niet gebeld omdat het allemaal zo verwarrend en snel ging. Maar Jeanette riep “bel Patricia”!
Om 5.00u gaat de telefoon – Ferry aan de lijn: Jeanette zit op 8 cm en of ik meteen wilde komen. Uiteraard! Om 5.10 u zit ik in de auto op weg naar Breda. Hoewel het best stil is op de weg moet ik her en der even stoppen voor een rood licht en om 5.25u rijd ik het parkeerterrein van het ziekenhuis op. Om 5.29u app ik naar Ferry “Ik ben in het ziekenhuis”. Dit doe ik altijd zodat de papa dan de deur open kan maken van de verloskamers. Nu krijg ik geen reactie en ik bel aan bij de verloskamers. Er doet niemand open en om 5.31u bel ik papa waarna hij naar de gang komt en de deur opent. Op het moment dat de klapdeuren open gaan hoor ik hard gehuil. Papa zegt tegen mij: hij is er al! De kleine man ‘zei’ om 5.29u, net als ik, “ik ben er!”.
Ik kom de kamer in en zie een vermoeide mama die duidelijk heel hard gewerkt heeft in een paar minuten! Meteen pak ik mijn camera en schiet ik overal foto’s van. Welkom kleine Kenji! Gelukkig ben ik nog wel op tijd voor het doorknippen van de navelstreng! Kenji besluit ondertussen zijn moeder een golden shower te geven, klein boefje. Ook de controles, de eerste keer aanleggen en zelfs het eerste kopje koffie leg ik vast in de verloskamer.
Dan is het om 8u tijd om naar een andere kamer te gaan en daar slaat de vermoeidheid toe. We maken een plan voor de controles van Kenji, het inplannen van bezoek, het bestellen van eten en het tijdstip om even te rusten. Na het maken van mooie foto’s van Kenji terwijl papa zijn eerste pamper verschoond, ga ik naar beneden zodat ze kunnen rusten voordat de visite om 13.30u komt. Beneden in de lobby bewerk ik al enkele foto’s en als opa en oma arriveren ga ik mee naar boven.
Om 16.30 u sluit ik de dag af en rij naar huis. In de auto denk ik nog even na over afgelopen dag. Voordat Kenji in de buik zat, zijn er jaren van behandelingen voorbij gegaan. Maar nu zijn deze papa en mama gezegend met zo’n mooi en lief ventje. De trots straalt ervan af en het is hen (en Kenji met zulke ouders) zo gegund! Een bijzondere dag waar ik enkele foto’s van mag delen zodat iedereen kan zien wat voor knapperd hij is met zijn grote kijkers!
Plaats als eerste een reactie