Evy geboren

 

Op 13 februari om 14.52 u krijg ik een appje “ik durf het haast niet te appen, maar zit weer met krampen. Iedere 15 minuten, ze duren tussen de 30 en 50 seconden.” Kizzy is vandaag exact 40 weken.

Dan om 18.21 u een gesproken berichtje van Kizzy. Een bericht dat opluchting, ongeloof en spanning uitspreekt: de vliezen zijn zojuist tijdens het strippen gebroken!! De weeën worden meteen al iets steviger en de verloskundige wordt een uur later gebeld – ze gaan naar het kraamhotel in het ETZ.

Om 20.29u krijg ik een appje van Tom: “Kizzy vraagt of je deze kant op komt.” Uiteraard! Het is super rustig op de weg en om 20.55u loop ik het ziekenhuis in.

Als ik bij kamer 66 aankom, klop ik op de deur en als ik deze open doe hoor ik Tom roepen “Je bent hier niet goed!” Ha, ik zit goed dus! Ik doe het gordijn open en zie Kizzy in bad de weeën wegzuchten. Tom zit ernaast op een stoel en ondersteunt Kizzy.

Rustig pak ik mijn spullen en voel ik aan wat de sfeer in de kamer is. Ik neem de tijd om te kijken naar de lichtomstandigheden, zachtjes te praten met de verloskundige en spullen die klaar staan. Ik maak me onzichtbaar en leg vast wat er gebeurd. Maar vandaag gaat het anders: het is heel gezellig en Tom wisselt het steunen van Kizzy af met praten en grapjes maken. Grappig hoe iedere bevalling zo anders kan gaan en hoe iedereen er anders in staat. Kizzy heeft er totaal geen last van en kan zich prima afsluiten en wordt rustig van de muziek op de achtergrond icm het warme bad.

Het bevallen in bad is iets dat Kizzy al heel vroeg in de zwangerschap wilde. Ik zie dat het haar heel goed helpt bij het opvangen van de weeën. Ze zit met haar hoofd tegen Tom aan of ligt in zijn arm. Tom sproeit met het water op haar buik of legt de douchekop even op haar buik.

De weeën nemen in heftigheid toe en het lijkt alsof de centimeters vlot komen. We vragen ons af of de baby zich nog op de uitgerekende datum, 13 februari, laat zien. De tijd begint te korten, maar het lijkt zo vlot te gaan dat het weleens mogelijk zou kunnen zijn.

Maar helaas zit Kizzy om 22.10u pas op 3 centimeter. Om het extra te laten vlotten, krijgt Kizzy het advies om te plassen en even onder de douche te gaan staan. Om 23.15u zijn de weeën zo pijnlijk en weet Kizzy niet meer hoe ze op te vangen dat de verloskundige even een check doet naar de ligging en de ontsluiting. Deze blijkt nog maar 6 cm te zijn. Bovendien ligt de kleine op zo’n manier in haar buik dat ze extra druk geeft van binnen. Kizzy zegt meteen: dat houd ik niet vol, ik wil pijnstilling. En ze heeft meer dan gelijk; ik voel een golf van trots voor haar, ze heeft het zwaar te verduren!

De verloskundige belt de verloskamers van het ziekenhuis dat ze eraan komen. Kizzy wordt afgedroogd en om 23.33u komen we aan in de verloskamers. Kizzy wordt aangesloten aan de EEG en het infuus wordt klaargelegd. Kizzy heeft het hoofdeinde van het bed vast en Tom zit naast haar. De eigen verloskundige geeft aan dat ze bij Kizzy zal blijven tot de geboorte.

Dan worden de weeën ineens heel sterk: ze voelt persdrang! Maar we zijn hier pas net! De verloskundige ondersteunt Kizzy en spreekt haar in alle rust toe. De wee is even weg, ik schiet een foto van de klok – het is 23.48u. Tom en ik kijken elkaar aan: zou het nog haalbaar zijn? Zou de kleine nog op de uitgerekende datum geboren worden? Of wordt het toch Valentijnsdag? Het gaat erom hangen nu.

Net voor de volgende wee roept de verloskundige tegen Kizzy: “Je zit op 10 cm! Ik zie haren. Je moet het hoofdeind los laten.” Dit vindt Kizzy spannend want het geeft houvast, maar door de geruststellende woorden van de verloskundige laat ze los.

Bij de eerste perswee zegt de verloskundige dat ze mag persen. Ze spreekt ook de halve zin uit dat Kizzy zo meteen moet zuchten als het hoofdje staat, maar deze zin kan ze niet afmaken. Met een halve pers van Kizzy, een golf aan vruchtwater en één vloeiende beweging wordt de kleine meid geboren. WOW is de reactie die hier op zijn plaats is! De verloskundige pakt haar vast, keert haar om en Kizzy mag haar dochter aanpakken. Welkom kleine lieve Evy! Om 23.51 u geboren!

Op de borst van mama huilt ze even flink. Vol verbijstering kijken Tom en Kizzy naar hun kleine meisje, wat is dit snel gegaan! Zo stap je het bad uit met 6 cm en 30 minuten later heb je je dochter in je armen.

Nadat de placenta is uitgeklopt is het tijd om de navelstreng door te knippen. Continu denkt de verloskundige aan de mooiste foto’s en ook nu helpt ze mee om ervoor te zorgen dat het iets moois wordt. Evy wordt tegen de benen van mama aangelegd en zo knipt Tom de navelstreng door.

Om even over middernacht wordt de placenta geboren en ook dit doet Kizzy niet ‘als de standaard’. De placenta glijdt bijna de tafel af en hoewel de verloskundige snel is, toch stroomt het bloed met grote golven rechts de tafel af! Een bizar tafereel hoe het bed en de grond er dan uitzien.

Dan wil Evy drinken en als een volleerde moeder legt Kizzy haar aan. Een bijzonder, intiem moment altijd, een mooi moment om vast te mogen leggen.

Na een uur bij mama is het tijd om Evy na te kijken en te wegen. Ze wordt opgetild en we zien dat het een flinke dame is. En ja hoor, de weegschaal geeft 3980 gram aan.

De controles van Evy worden dichtbij het bed van Kizzy gedaan zodat ze goed mee kan kijken. Alle vingertjes en teentjes worden geteld, de eerste vitamines gegeven en de reflexen getest. En ook wordt Evy aangekleed om daarna voor het eerst met papa te knuffelen! De trots is van zijn gezicht te lezen en ook de liefde die Kizzy uitstraalt, raakt me. Dit kleine meisje heeft een liefdevol huis gekozen.

Na beschuit met muisjes en de tweede ronde van borstvoeding is het tijd om te gaan douchen voor Kizzy. En om 3.00u krijgt Evy haar jasje aan en lopen we door de stille gangen van het ziekenhuis naar de auto.

Even naar huis en om 8.45u weer present voor de eerste ontmoeting met grote zus Indy. Tom gaat Indy halen bij oma en als Indy binnenkomt loopt ze gelijk naar Kizzy en Evy. Oprecht geluk, blijdschap en trots straalt van haar gezichtje af. Wat een lieve grote zus! Uiteraard krijgt Evy meteen veel kusjes en knuffeltjes en als ze haar kleine zusje even vast mag houden, is ze helemaal dolgelukkig.

Lieve Evy, ik wens je alle liefde, geluk en gezondheid. Dat je een grote, eigenwijze dame mag worden en samen met je grote zus Indy allerlei boevenstreken mag uithalen!

 

Enkele foto’s uit de reportage:

(Foto’s geplaatst in overleg)